kocica

No właśnie, to cholernie trudne.. Dawno nie pisałam, na tamtych blogach też, bo jakoś ie miałam weny, albo powiem inaczej, ochoty... Jednak w tym czasie wydarzyło się coś... Tzn. moze to nic takiego wielkiego, ale, hmmm.... dla mnie to bardzo dużo... No więc wreszcie udało mi się z nim zobaczyć... To było w zeszłą sobote... Tak długo na to czekałam, bo wcześniej umawiał się ze mną 3 razy, ale za każym razem coś nam przeszkodziło: w sobote 1 listopada miał remont w domu i musiał zostać, tydzień póniej okazało się, że jedzie nan narty, i również nie może, potem w poniedziałek 11 listopada, jego ojciec się rozchorował i też musiał zostać... On nie rozumiał, jak bardzo mnie za każdym razem to rozczarowywało i bolało, bo dosłownie odliczałam godziny i minuty do naszego spotkania, a tu 2 godziny przed umówioną porą dowiadywałam się, że nic z tego... To mi rozdzierało serce, ale on o tym przecież nic nie wie... Zawsze mnie przeparaszał, mówił, że mu jest głupio i przykro, ale jemu nie zależało na tym, tak jak mi...Oczywiści nie mam mu tego za złe, i nigdy nie miałam, ale tak dokońca zagoiło te rany nasze spotkanie... Kiedy za czwartym razem się umawialismy ja mu powiedziałam, że ja już nie potrafie być pewna tak jak on (za każdym razem nasze spotkanie było zaklepane na 99,9%), ale on powiedział, że to rozumie i że wystarczy, że on jest pewny. No i wreszcie ku mojemu zaskoczeniu doszło do tego... Spotkalismy się w sobote. Oczywiści nie obeszło się bez jakiś problemów :). To było tak: umówieni bylismy (jak zawsze) o 11 pod dworcem PKS. Nio i ja przyjechałam na ten dworzec. I tak czekam, i czekam oki 11:20 widze Piotrka. Przyszedł i powiedział mi, że jeszcze nic nie załatwił, bo zaspali (a miał o 9 wyjechać do Bielska, pojechać po spodnie i do fryzjera) i że musi to załatwić teraz, i czy nie mogłabym się zobaczyć z nim o 2? No więc ja mu mówię, że oki, ale żeby poszedł ze mną obczaić na przystanek czy mam jakiś autobus. No i on się zgodził, więc poszliśmy. No i sprawdziłam okazało się że jedzie o 13:30, więc na tą godzinę się umówiliśmy. On pojechal z mamą do centrum, a ja poszłam 4 km do domu na nogach, bo nie miałam autobusu. I kiedy doszłam do domu okazało się, że za 20 minut mam autobus powrotny.  :) spoko co nie. Czego ja z miłości nie robię. Jak dotarłam na ten dworzec, on też przyjechał (oczywiście nie obyło się bez 15 minut czekania na niego, a cholernie wiało tego dnia). Usiadł na ławce, chwilke porozmawialiśmy, a potem poszliśmy do mnie na nogach (te 4 km) przec całą drogę się śmialiśmy, żartowaliśmy, wspominaliśmy wakacje, nasze gadanie na gg i wogóle wszystko. Pokazałam mu gdzie mieszkam. A kiedy już do mnie doszlismy okazało się, że on za chwile musi jechać do babci, bo szliśmy 2,5 godziny :) spoko. Pojechałam z nim na to osiedle, zaprosił mnie do swojej babcie, poznałam jego mamę i kuzynów. Miła rodzinka. Chciałam wrócić autobusem, ale powiedział, że jego mama mnie podwiezie, bo on będzie miał wyrzuty sumienia, jesli mam się tłuc samochodem... Odwieźli mnie i pojechali do Bier.. Tego dnia byłam wniebowzięta... i do teraz to wspominam :) A w tą sobote prawdopodbnie znów się zobaczymy, bo on mnie prosił, żebym nagrała mu płytki i chce mi je dostarczyć. Ehhhhhh już się doczekać nie mogę... Oki kończę, bo sterasznie się rozpisałam ;p... a i tak tego nikt nie przeczyta... Papapap

ehhh..... ostatnio pisałam, że czekam na wiadomość od Piotrka, co z tą dzisiejszą sobotą będzie..Nio i dogadaliśmy sie wieczorem na gg, że się dziś zobaczymy, że on przyjedzie do Bielska i miało to być na 99,9 %, ale ostatecznie obiecał, że dziś rano wyśle mi smsa. Nio i wysłał ( 8 rano, kiedy ja smacznie spałam, ale to nic, że mnie obudził, bo przecież wkońcu go kocham). Treść sms: "Hej Asiu! Niestety dziś nie możemy się spotkać, bo mam mały remoncik w domu i muszę pomóc...Ale w przyszłą sobotę będę mógł na 99,9 %. Sorki, Piotrek"... A ja tak bardzo się cieszyłam... Ale trudno, za tydzień się spotkamy...(mam nadzieję...) Dobranoc...

Czekam, i czekam... Czekam potrząc na telefon komórkowy, na gadu-gadu... Powiedzial mi, że mi napisze na gg, lub wyśle sms kiedy się spotkamy, czy w tą, czy w następną sobote... Nie wiem ile pozostalo mi czekania... Ale ten czas niesamowicie się dluży... Czy on jest zawsze taki sam? To dziwne, że gdy jestem przy nim czs plynie niesamowicie szybko, tak, że godzina wydaję się 10 minutami... Za to gdy czekam na niego 10 minut staje się jak godzina... Dobijające... Jak dlugo jeszcze... Ja chcę już wiedzieć, chcę się zacząć przygotowywać psychicznie... Przecież to wielkie szczęście móc się z nim zobaczyć... Nie wiemile jeszcze czasu uplynie, ale póki się z nim nie zobacze, czas będzie wciąż  6x dluższy... Ehhhh... to czekanie jest niedowytrzymania...

Stalo się to o czym moglam tylko marzyć... Tzn. Piotrek jakimś cudem wpadl na chwilke na neta, i pogadaliśmy moment doslonie 15 minut...Ale umówilismy się na tą, lub przyszlą sobote. Boże jaka jestem szczęsliwa. Życie jest takie piekne!!! Ahh......Kurcze a ja myślaam, że zobaczę go najwcześniej w grudniu... On specjalnie z Bier do Bielska, do mnie przyjedzie... Ahhhhh......Kończę, bo ze szczęścia brak mi slów...

Pozdrówionka

Nie będę się dziś za bardzo rozpisywać, bo jak wsponiaam na moim drugim blogu mam dośc sporo zadanka na jutro...

Teraz oprócz zdenerwowania na szkole, czuję się fatalnie... Mam full nauki, a nie mogę sie kompletnie skupić, przez to że jestem zakochana. Wlasciwie nigdy wcześniej nie mialam problemóf z nauką z powodu milości, ale dziś mam, i nie chce mnie opóscić ta myśl, kiedy wreszcie nadejdzie ten piątek...Nio ale trudno.. Potęsknie jeszcze troche, i w końcu się z nim zobaczę ale kto wie kiedy??? ehhhhhh.......