kocica

Piszę bo chcę się znowu wyżlalić....Ale ja wlaściwie nie wiem co czuję: czy to jest żal czy tęsknota, a może przyzwyczailam się do tego że prawie codzień rozmawiamy...A teraz mam czekać aż do piątku....Nie mam komu mówić o moich uczuciach, bo nikogo nie ma... Ja się czuję tak samotnie, chcę mieć jego przyjaźń... albo milość.. Nie! ja już sama nie wiem czego wlaściwie chcę... Chcę się móc odezwać.. Porozmawiać...Ale nie przez gg, czy czat. Chcę normalnie porozmawiać z czlowiekiem, którego kocham... Jak z moim przyjacielem, bo nim jest....Bo przecież nicnie zastąpi takiej rozmowy... Choćby jednej w ciągu miesiąca niż codziń przez neta... Czy internet w przyszlości będzie komunikatorem międzyludzkim???? Ja tak nie chce... Chcę go zobaczyć, przytulić, uslyszeć, móc się do niego odezwać... A muszem czakać do piątku, zeby z nim pogadać na gg, a kiedy go zobaczę???? Jeszcze dlugo nie... :(((

MILOŚĆ.....

miość to piekna róża,

która kując zadaje rany

ten cierpi kto kocha

a nie jest kochany...

- tak się czuję: jestem, szczęsliwa, że mogę kochać tak wspanialego czlowieka, ale równocześnie cierpię...

ehhhhhh..... Jak ja bardzo tęsknie... do piatku jeszcze tak dużo czasu.... :((( Ja chcę z nim porozmawiać... choć tyle, przez glupie gg.....ehhhhhh......

wlaśnie.. coraz to jest trudniejsze...ale ja jestem niewdzięczna! mam jego przyjaźń szczerą i oddaną i narzekam zamiast się cieszyć z tego co mam :((( gdzie się podzial mój optymizm? moja umięjętność cieszenia się z drobnych rzeczy??? o to przecież i tak jest dużo!!! a moze najbardziej mnie w tym gryzie, że dziś są jego urodziny? i że nie mogę mu osobiście powiedzieć życzeń, przytulić go, wogóle go zobaczyc :(((( ehhhhhh jakie to trudne tak zyć, ale ja wierze, będzie lepiej, mam nadzieję, będzie lepiej...

Tak wlasnie dzisiaj są jego urodziny... Dziś kończy 15 lat... W czwartek wyslalam mu kartke urodzinkową, i wczoraj doszla-dziękowal mi za nią prze gg... ehhhhhh chcialabym móc mu zlożyć osobiście te życzenia, ale dzieli nas odleglość 20km, i w dodatku on nie mieszka w moim mieście, tylko w miejscowości obok... Mamy kontakt tylko przez internet, a wlaśnie wczoraj skończyly się mu minuty na ten miesiąc i pogadamy najwcześniej w piątek... tyle czekania! Teraz jest mi smutno, nie mogę nawet w jego urodziny z nim porozmawiać. Strasznie mi go brakuje. W ciągu trzech miesięcy naszej znajomości, oprócz wakacji, które razem spedzilismy widzialam go tydzień temu w sobotę... No trudno jakoś to będzie... Teraz napiszę mu meila, a pogadamy sobie znowyu w piątek... Już oboje nie mozemy się doczekac grudnia, bo wtedy przejdzie na DIALOG i bedzie mial nieograniczony dostęp... Ale jeszcze przed tym caly dlugi listopad...

Tak więc na początku zanim zaczne opisywać moje uczucia przydaloby się podać, do kogo one są skierowane...

A więc: on ma na imie Piotrek jest w moim wieku i mieszka na wsi polożonej obok mojego miasta... Poznalam go na rekolekcjach wakacyjnych, mialam w tedy chlopaka i bylam bardzo w tamtym zakochana... Jednak po wakacjach wszystko się rozwalilo, jemu przeszlo, mi przeszlo i zerwaliśmy... Zaraz po tych rekolekcjach nie mialam kntaktu z Piotrkiem gdyż wyjechalam nad morze.. Wlaściwie to nawet nie poznalam się z nim za dobrze, nie wzielam jego adresu, i nie kontaktowalam się z nim... Kiedy wrócilam do domu zacząl się rok szkolny, dostalam od niego maila, mój adres wziąl z księgi gości i tak zaczela się korespondencja...Potem przenieśliśmy się na gg i wtedy wlaśnie zerwalam z Pawlem (tak mial na imie, mój ostatni chlopak), a w Piotrku mialam prawdziwego przyjaciela, i o wszystkim mu mówilam... Teraz jesteśmy dobrymi przyjaciólmi, ale ja od jakiegoś czasu czuję do niego coś dużo więcej niż przyjaźń... 19.10 byl zjazd wszystkich turnusów i zobaczylam się z nim i calą resztą, i porobilam fotki - mam z nim zdjęcie :)))... Myśle że to narazie tyle, reszta następnym razem.. Papapa...

cdn.